julkiram, kawan lama di Kanibongan

Sewaktu akan melangkah pulang meninggalkan Kampung Pangkalan Pantai Kanibongan, tidak disangka saya bertemu seorang kawan lama, Julkiram namanya. Dulu, sewaktu tahun-tahun 1990-1992, kami pernah satu pejabat di Wisma MUIS.Ketika itu, saya membantu-bantu Bung Hj Hussain di Haykal Associates, sementara itu Jul bekerja dengan seorang kontraktor dari Pitas. Jul pernah bercerita bahawa beliau juga pernah bekerja sebagai pemandu kayu balak (tugboat). Selepas itu, kami terpisah kerana Jul pulang kampung. Kami bertemu semula di Kudat, ketika saya membuat liputan mesyuarat UMNO di Dewan Tun Mustapha, dua tahun lalu setelah lama tidak terjumpa.
Tanpa disangka Ahad lalu, ketika membuat liputan acara perasmian Mini Dewan Kampung Pangkalan Pantai Kanibongan dan Kursus Bina Upaya dan Kemahiran Parlimen Kudat oleh Datuk Abdul Rahim Bakri, Timbalan Menteri Pengangkutan, saya sekali lagi sempat bertemu Julkiram. "Sampai juga saya di kampungmu," kata saya kepadanya. Anaknya sudah lima.
Kampung Pangkalan sudah banyak berubah, berbanding lima tahun lalu, kata Datuk Rahim.Kalau dahulu, agak sukar untuk ke kampung Pangkalan. Dikelilingi pohon pohon rendang, kebanyakan penduduknya terdiri dari suku kaum Bajau dan suluk. "Ada juga suku Rungus di derio (di darat)" kata pakcik Dalah.Derio yang dimaksudkannya ialah Kampung Pantai. Sebuah kampung yang agak unik juga namanya kerana walaupun namanya kampung pantai tetapi terletak di tengah hutan. Mungkin sama dengan Lembah Pantai yang terletak di Kuala Lumpur, kata Datuk Rahim pula kepada saya.
Beliau disambut gembira oleh penduduk kampung di kampung yang kerana letaknya jauh, jarang dikunjungi pemimpin.
Ternyata WKAN membuat persediaan untuk sambutan majlis itu. Beliau berkata, kalau bukan kerana musim terang bulan, sudah tentu mereka berburu payau di Pulau Jambongan tetapi payau tidak mudah ditangkap ketika bulan terang.

Selepas menghadiri majlis itu, kami bergegas dengan helikopter ke Pitas. Saya tak sempat merakamkan gambar Kapten Ridwzan sedang membaca buku di tangga helikopternya sambil menunggu kami. Saya agak menyesal tak sempat mengambil gambar beliau itu kerana bagi saya, ia satu momen yang menarik.
"Kenapa lucukah membaca buku?" tanyanya.Saya beritahu saya suka merakam gambar itu kerana ia peristiwa yang jarang terjadi.
"Tak mahu," katanya kerana beliau tak mahu dimasukkan dalam facebook.
"Tidak kapten! saya hanya masukkan dalam blog," jawab saya tak kedengaran kerana kipas heli sudah dihidupkan.